Kano

Ola!

Resulta que a metade norte de Nixeria é maioritariamente musulmana. Ademais, disque é unha terra completamente diferente a Lagos. Aproveitando o fin do Ramadán, que había algún festival e que iría máis xente, houbo que pagar o avión para poder ir a Kano (http://en.wikipedia.org/wiki/Kano), cidade máis grande do norte de Nixeria. Nesas datas celebrarían unha serie de festividades para conmemora-los días máis sagrados do ano musulmán.

Antes de comezar, unha mostra de como se almorza en Nixeria un sábado ás 10:30 da mañá un día con choiva, no que case non entra lus polas fiestras e non temos lus eléctrica ata ás 11:30...

En fin, 5 da mañá do xoves día 9 en pé, traxeto ó aeroporto de Lagos e voo para Kano. Primeira sorpresa, o voo fai escala en Abuja. Aquí vese que é costume. Compras un voo a Kano e, despois de collelo, entéraste de que ten unha escala na que botas unha hora metido no avión ata que volve despegar. En fin, peor foi a que lle fixeron a Sara cando foi a Dakar, con paradas en Freetown e Banjul.

Pois tralos voos, ó hotel. Un hotel moi bo en Kano. Primeiro, en Kano habitan os hausa, tribo que habita no norte de Nixeria. Son bastante máis duros na negociación que a xente de Lagos pero son igualmente timadores no sentido de que tentan venderche algo o máis caro posible, e logo baixas o prezo á metade, anque tamén é certo que os hai hontados. Por primeira vez en Nixeria, vin un camareiro ó que case lle teño que meter a propina no peto para que a leve.

O hotel moi majo, habitación grande, piscina, sauna e ximnasio. Agora ben, Nixeria é Nixeria. Resulta que o tipo que tiña a chave da sauna e do hotel estaba de vacacións e non tiñan máis chaves...pero a piscina estaba chula.

Ó día seguinte, visita para ve-lo fin oficial do Ramadán e a celebración onde a poboación rende homenaxe ó Emir de Kano, que se atopa cómodo debaixo do parasol, anque, a verdade, cos 84 anos que disque ten non é que estea para aguantar el moito.

Logo, visita a outra das poucas cousas que se poden ver en Kano, os pozos de tinguido. Pozos nos que tinguen teas empregando tintes naturais. Hai varios, algúns tapados, outros nos que se traballa e, a maioría, empregados como contedores de lixo, sen reciclaxe, claro.

Para rematar o venres, visita a un alpendre dende o que se pode ver toda a cidade de Kano, onde os raparigos xa non respectan ós maiores.

O sábado día grande das celebracións, desfile de cabalos na honra do emir. Saen a pasear por Kano, xúntanse neste punto e todos mostran a súa servidume ó emir.

O domingo, volta para Lagos. A impresión xeral de Kano non foi mala, sempre está ben saír de Lagos unha fin de semana. Sen embargo, Kano é unha cidade digna de ver en dous días, máis non. Ten un problema, ten máis lixo amoreado nas rúas ca Lagos. En case toda cidade nixeriá (sálvase Calabar) hai moito lixo nas rúas, en case calquera cidade mulmana hai moito lixo e pó nas rúas, Kano é nixeriá e musulmana, co cal ten o dobre de lixo amoreado nas rúas e moito pó. Ademais, aplican a lei musulmana, alias sharia, co cal hai lugares contadiños onde venden alcohol, entre outras moitas atrocidades peores que poden facer.

En resumo, gran viaxe a Kano pero estráñouse unha cousiña, que xa comezou a GUADALUPE, a mellor festa do mundo, que se celebra en Rianxo, por suposto, e na que este ano non me podo emborrachar coma o pasado (verdade, Peque?). En fin, un estado e unha caidade máis visitados en Nixeria.

Ata a seguinte!