Campionato do mundo sub-17

Ola outra vez!

Como saberedes, e senón aproveito para contarvos, estase a desputar en Nixeria o Mundial de fútbol sub-17. Trala primeira fase, na que en Lagos xogaron Brasil, Suiza, México e Xapón, chegaron ás semifinais Colombia, Suiza, Nixeria e España.

O caso é que o pasado xoves xogábanse en Lagos as semifinais. Colombia-suiza ás 16:00 e Nixeria-España ás 19:00. E home, ver un patido de fútbol de Nixeria en Nixeria non está nada mal, sobre todo cando escoitabas a todo o mundo dende o comezo da competición dicir "se España chega ás semifinais imos velo fixo, menos se é contra Nixeria!"

Bueno, na Oficina empezaron a falar de ir case todo o mundo. Xefe, contable, técnico de mantemento e bolseiros. Ademais, o xefe púxose en contaco co agregado de interior e as entradas saían gratis e na mellor zona do estadio, co cal pois aínda nos xuntamos uns poucos a ir.

O agregado de interior pasou o mércores pola Oficina para reparti-las instrucións. Iamos ir nun convoi da policía, cos pais dos xogadores que están por aquí, e tentaríannos traer co convoi do equipo.

O mesmo xoves comezou a preparación pola Oficina. Mentres un traballaba duramente, a contable e o recepcionista (nixeriano) buscaron bandeiras para levar ó estadio. Ata montaron unha grande nun mástil. A coña veu cando quixeron darma a min para que a levase, xa que era o máis alto. Vai ser que non...

Volvendo ó tema do partido, antes de perderme máis noutros, arrincamos cara as 15:30 cara o Eko Hotel, o hotel pijil de Lagos onde estaban concentrados os xogadores de tódalas seleccións e onde estaban as 4 parellas de pais que vñeron connosco. Últimas instrucións do agregado de interior ("escondede as bandeiras"), reparto de entradas e arrincamos no convoi.




Unha hora despois de arrincar, chegamos ó estadio. Máxima expectación, nixerianos polas rúas, policía faceno sitio, e entrada triunfal.





O caso é que nos dixeron que o bus nos deixaría na porta do estadio...cando un policía abre a porta do autobús. "Vindes andando connosco". Vale, andamos como 300 metros ata o estadio rodeados de policias armados (que cariño lle teñen á arma, como a acariñaban), cruzámo-la porta que dá acceso á zona do estadio e a policía fíxonos o típico pasillo de cando se entra ó campo de fútbol. Vamos, ringleiras de 5 policías a cada lado dende a porta. Outros 300 metriños e xa estabamos na porta de acceso ás gradas.



Este é o momento de dicir que en ningún momento me sentín inseguro. A sensación de seguridade foi absoluta. Non obstante, en Lagos parece ser que o partido causou expectación. Se hai máis de 10 millóns de habitantes e no campo caben uns 25000...parece ser que houbo avalanchas e algún morto, nalgúns lados escoitei que 4, noutros 8, pero o dito, nós non nos enteramos de nada.

Chegamos no descanso do Colombia-Suiza. 0-2 ó descanso e Colombia con 10. 0-5 ó final e pouco máis que contar. Aí comezou a historia dos nixerianos. Compran trompetiñas e non paran, xa na segunda metade do Colombia-Suíza cantando,saltando bailando. Que conste que tamén se puxeron a animar a España, o ambiente moi bo e amigable. Logo parece ser, segundo nos contan, que a xente en Nixeria vai con quen gaña. Se gañase España, non terían problemas en animala. Pero o dito, moi ben, unha afección moi animosa e incansable e un ambiente de seguridade total.

Logo, equipos ó céspede a quentar e agada-lo comezo.



Aquí vemos a tres marikitas que estaban polo céspede (adicada a Manu, que ten cariño polos árbitros.)



Logo no partido, pouca historia. Nixeria moito mellor na primeira parte, España mal, e 1-0 ó descanso. Na segunda metade, España mellor, pero unha cagada atrás custa o 2-0 e unha boa xogada nixeriana o 3-0. Logo España conseguiu o 3-1. Marcouno Borja, que está empatado cun uruguaio a máximo goleador no partido e que tiña ós pais na grada. Resulta que o pai é de Marín e o pai deste de Rianxo, así que anque xogue no Atlético, con sangue rianxeiro o rapaz ten condicións.

Do partido só reseñar un detalle que non me gustou nada e que se son xogador sería para matar a alguén da FIFA por consentilo. Resulta que con 3-1 e todo vendido, dan 3 minutos de desconto. Antes de remata-lo primeiro, comezan a lanzar no estadio fogos de artificio. Cando aínda quedaba un minuto, apagaron as luces do campo. O árbitro, con lóxica, decidiu que non se xogaba máis, non obstante, que che tiren os fogos de artificio e apaguen as luces antes de rematar non me gustou un carallo.



Por último, pór unha foto cun dos rapaces ue debutou en primeira, Muniaín. O rapaz xa xogou co Athletic, ten 16 anos e os pais son bastante majos (tamén estaban na grada). Ocorre que tivo mala sorte, tivo que marchar do campo lesionado ó pouco de comezar. Ánimo, rapaz! Moita sorte e a ver se algún día podo presumir de ter un foto cun balón de ouro (mentres non o sexas no Barça...)

Ata a seguinte!