Contos abraiantes

Ola a todos outra vez!

De vez en cando ocorren cousas que acaban por sorprender a un. Resulta que o venres pasado convidáronnos a unha festa uns amigos brasileiros, dos cales a maioría traballan para Petrobras. A compañía, a verdade, é que non os trata mal. Viven nun compound de luxo, con piscinas (en plural), pista de tenis e todo moi ben coidado.

O caso é que a festa estivo ben, deron uns chupitos de xelatina (feitos con vodka) que subían que daba gusto (sintoo Iago, non sobraron). Estabamos os de sempre, as miñas compañeiras, Marcos (galego e xerente de Iberia en Lagos), a maoiría dos colegas expatriados franceses. Ata aquí todo normal, bebendo (con calma, claro), cando coñecemos a un estadounidense, de Wiconsin concretamente, QUE FALABA GALEGO! O rapaz en cuestión chámas Brian e sae na foto de abaixo. De esquerda a dereita: Conchi (a miña compi), eu, Brian, Duhalde (chef (moi bo) chileno)), Marcos e unha das compañeiras francesas.

O caso é que o rapaz, Brian, marchou de intercambio con 16 anos para A Guarda e alí aprendeu a falar galego. E xa ves, vou a coñecer en Lagos (Nixeria) a un estadounidense de Wiscosin co que falaba en galego. Dá gusto de vez en cando ver situacións así, tendo que no país contamos con grandes elementos (señora Lago e secuaces, aprendede que significa a segunda palabra do voso nome). En fin, botando de menos ó país, a todos vós, á familia e á pequeniña, dá gusto poder falar galego na xungla que é Lagos.

Nótase que antes ou despois me tiña que saír a vea galeguista. Unha aperta a todos.