Xa sabía eu que me trabucara facendo teleco...

Ola a todos outra vez!

Por Lagos todo normal. Salvo porque fai bastante calor, parece que siga por Galiza, porque nun mes vin máis choiva ca sol. A verdade é que de momento agardaba isto un pouco máis soleado. Non obstante, os expertos din que anque é raro, que por estas datas xa nos estariamos todos cagando de calor, que un ano da tempo para moito. Vamos, que xa teremos tempo a derreternos na piscina.

O caso é que o sábado pasado, 31 de Outubro, tivemos un día deses con algo de sol e unha calor bonitiña. Uns amigos chilenos, que acaban de abrir un complexo de ocio que conta con circuito de karts, restaurante (onde cociña o gran chef Duhalde), salón de xogos e un espazo para a celebración de aniversarios, organizaron unha tarde de competición de karts.

Debido á gran puntualidade dos meus mestres de francés (por se non o dixera, os sábados á mañá, Conchi e mais eu imos a clases de francés entre as 10:00 e as 14:30. Este día foron entre as 11:30 e as 15:00) e ó marabilloso tráfico de Lagos, que pode converter unha viaxe de 15 minutos nunha de media hora, rematei de comer ás 16:30, hora ás que comezaban as carreiras. Como cheguie alí ás 17:30, perdín a sesión de prácticas, así que estaba en desvantaxe clara cos meus rivais.

Así fixen as dúas primeiras carreiras que fixen. En cinco tandas, corriamos primeiro para clasificar e logo carreira. O gracioso é que na calificación xa me freou un nixeriano. Saín mal na carreira, conseguín pasar ó nixeriano de marras, e unha carreira que era a 5 voltas parárona en 2, confundíndonos a todos. Gracioso foi tamén que volvemos correr a carreira enteira sen conserva-los postos, co cal outra vez detrás do famoso nixeriano, o que, da segunda vez, digamos que non me deixou pasar. Ademais, resulta que o que contaba para pasar era o tempo, non a posición, pero ninguén nos avisou. Máis ben ó contrario, dixéronnos os axudantes da pista que só contaría a posición. Así fixen unha primeira carreira que deu pena.

Das cinco tandas pasaron os mellores a pelexar polo campionato, os peores pola honra, e os do medio pasamos a pelexar no que chamaron a carreira de prata. Aí volvín saír atrás na calificación, pero pensando en facer boa volta, regalei a primeira para te-la pista para min. Problema, os nixerianos conducen coma se fosen mulle...estee, moi mal, e na miña volta boa xa me frearon dous, así só fun segundo na calificación.

Logo tocou a carreira de verdade. Saín segundo, pasei ó que ía primeiro na primeira curav, e, non é por presumir, fixen o mellor tempo de toda a tarde, 26,315, por 26371 que foi a mellor volta do tío que ó final gañou. En fin, se un inútil coma Button é campión do mundo de Fórmula 1, que non podería ser eu con ese tempazo...

Deixovos unhas cantas fotos da tarde. Na primeira, dous rapaces libaneses á esquerda e dous barbanzanos á dereita. O da dereita é For, o meu compañeiro de escritorio, que é de Ribeira e leva 8 anos por estas terras. En fin, tócame xogar agora con el o partido de fútbol dos luns, así que ata a seguinte.